سابقه و هدف: تاکی آریتمی های فوق بطن و در راس آنها فیبریلاسیون دهلیزی از آریتمی های شایع قلبی محسوب می شوند. فیبریلا سیون دهلیزی می تواند از تظاهرات قلبی پر کاری تیروئید باشد ولی در مورد نقش تیروئید در سایر تاکی آریتمی های فوق بطنی و نیز نقش فرم های تحت بالینی اختلالات عملکرد تیروئید در این آریتمی ها، اطلاعات ناکافی است. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین سطح TSH سرم به عنوان شاخص اصلی اختلالات عملکرد تیروئید با بروز تاکی آریتمی های فوق بطنی در بیمارستان شهید بهشتی زنجان در سال 80–1379 انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مورد – شاهدی است که بر روی 100 نفر از بیماران با تشخیص تاکی آریتمی فوق بطنی که هیچ علت خاصی برای آن یافت نشده بود و 100 فرد شاهد به ظاهر سالم که از نظر سن و جنس با گروه قبلی هم خوانی داشتند انجام شد. سرم کلیه افراد جهت اندازه گیری سطح T4 آزاد،T3 آزاد و TSH به روش رادیوایمونومتریک اسی، اخذ و توسط یک مرکز اندازه گیری شد. تشخیص نوع تاکی آریتمی توسط متخصص قلب و عروق تایید شده و اطلاعات مربوط به هر نوع آریتمی جداگانه بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t و کای دو و محاسبه نسبت شانس و بر آورد آن در جامعه استفاده شد.یافته ها: 18% افراد گروه بیمار و 7% افراد گروه شاهد اختلال سطح TSH داشتند (0.05 P<). هیپر تیروئیدی واضح در 9% بیماران و 1% گروه شاهد یافت شد (0.01 P< ). 4% گروه بیمار و 3% گروه شاهد فرم تحت بالینی پرکاری تیروئید را داشتند که تفاوت معنی داری نداشت. 5% بیماران و 3% گروه شاهد TSH بالا داشتند که این اختلاف معنی دار نبود. نسبت شانس کم کاری تیروئید در افراد با فیبریلاسیون دهلیزی 2.6 برابر گروه شاهد بود. نسبت شانس هیپرتیروئیدی در افراد با فیبریلاسیون دهلیزی نسبت به گروه شاهد 11 به 1 و در افراد با تاکی آریتمی حمله ای سوپراونتریکولار (PSVT) نسبت به گروه شاهد 5/8 به 1 بود. نسبت شانس فرم های تحت بالینی پرکاری تیروئید در افراد بیمار نسبت به گروه شاهد 1.3 به 1 بود. در تعمیم به جامعه تنها آمار مربوط به نسبت شانس پرکاری تیروئید در افراد با AF معنی دار بود.نتیجه گیری و توصیه ها: اختلاف سطح TSH سرم در افراد با تاکی آریتمی فوق بطنی شیوع بالاتری نسبت به افراد سالم دارد. ولی انجام تست های تیروئیدی تنها درافراد با فیبریلاسیون دهلیزی و بیشتر به منظور یافتن هیپرتیروئیدی و به میزان کمتری جهت یافتن هیپوتیروئیدی توصیه می گردد. در افراد با PSVT در صورت وجود شک بالینی انجام تست های تیروئیدی ضروری است. انجام مطالعات با حجم نمونه بیشتر برای تعیین تفکیک نهایی بیماران با PSVT از جهت انجام تست های روتین تیروئیدی توصیه می شود.

مقدمه: امکان پیش بینی قابلیت القای تاکی کاردی بطنی از طریق فاکتورهای بالینی و نیز قابلیت هدایت بطن به دهلیز، شناسایی بیماران پر خطر برای تاکی آریتمی بطنی را آسان تر می کند.روش ها: تعداد 54 نفر از مراجعین به درمانگاه های بیمارستان چمران اصفهان، که به علت شک به تاکی آریتمی بطنی کاندید مطالعه الکتروفیزیولوژی بودند، از مهر 1386 تا مهر 1388 وارد مطالعه شدند. از بیماران، معاینه و شرح حال، الکتروکاردیوگرافی، اکوکاردیوگرافی و مطالعه الکتروفیزیولوژی (اندازه گیری های پایه و القای تاکی کاردی بطنی) به عمل آمد.یافته ها: متوسط سنی بیماران 14±59.4 سال بود. چهل و سه نفر (79.6 درصد) مرد بودند و 39 نفر (72.2 درصد) سابقه بیماری ایسکمیک قلب (IHD) داشتند. تاکی کاردی بطنی (VT) در 55.6 درصد (30 بیمار) القا شد و هدایت بطن به دهلیز در 21 بیمار (38.9 درصد) ثبت گردید. تاکی کاردی بطنی در 52.4 درصد از بیماران با قابلیت هدایت بطن به دهلیز (11 از 21 بیمار) و در 57.6 درصد از بیماران بدون قابلیت هدایت بطن به دهلیز (19 از 33 بیمار) القا شد (0.3=P). متوسط (VAWP) VentriculoatrialWenchebach point  در بین بیماران با قابلیت القای تاکی کاردی بطنی و بیماران بدون القای آن به ترتیب 96.6±400 میلی ثانیه و 103.6±393 میلی ثانیه بود (0.4=P). سابقه بیماری ایسکمیک قلب و اختلال عملکرد بطن چپ باافزایش قابلیت القای تاکی کاردی بطنی همراه بود. سابقه بیماری ایسکمیک قلب پیش بینی کننده مستقل قابلیت القای تاکی کاردی بطنی بود.نتیجه گیری: قابلیت القای تاکی کاردی بطنی در بیماران بدون هدایت بطن به دهلیز اندکی بیشتر از بیماران با قابلیت هدایت بطن به دهلیز بود اما این تفاوت معنی دار نبود. وجود بیماری ایسکمیک قلب به طور مستقل و اختلال عملکرد بطن چپ به طور وابسته قابلیت القای تاکی کاردی بطنی را پیش بینی می کند.

زمینه و هدف: عملکرد بطن چپ، شدت ضایعات عروق کرونری و وجود آریتمی های بطنی به عنوان عوامل اصلی تاثیر گذار در بقا بیماران بعد از سکته حاد قلبی شناخته شده اند. در این مطالعه فراوانی مرگ ومیر کوتاه مدت یک ماهه در میان بیماران با بروز زودرس (کمتر از 72 ساعت) آریتمی فوق بطنی (عارضه شایع سکته حاد قلبی) مورد ارزیابی قرار می گیرد.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی آینده نگر 315 بیمار با حمله حاد سکته قلبی با بالا رفتن قطعه ST برای بار اول مورد ارزیابی قرار گرفته اند. سن، جنس، فاکتورهای خطر و نوع آریتمی فوق بطنی در 72 ساعت اول از پرونده های پزشکی جمع آوری شد. بیماران به مدت یک ماه کامل پی گیری شدند. بروز موارد مرگ ناگهانی قلبی و یا حملات قلبی منجر به فوت استخراج شده و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرارگرفت.یافته ها: از 300 بیمار، 208 نفر (69.3 درصد) دارای یک تاکی آریتمی با 1/8 درصد مرگ و میر و 78 نفر (26 درصد) دارای دو تاکی آریتمی با 12.8 درصد مرگ ومیر و 11 نفر (3.7 درصد) دارای سه تاکی آریتمی با 45 درصد مرگ و میر یک ماهه بودند. مرگ ومیر در بین بیماران با و بدون تاکی کاردی دهلیزی به ترتیب 36 درصد و 9.4 درصد بود ((P<0.05. مرگ و میر در بین بیماران با و بدون فیریلاسیون دهلیزی به ترتیب 20 درصد و 9 درصد بود (.(P>0.05 مرگ و میر در بین بیماران با و بدون ضربان زودرس دهلیزی به ترتیب 8 درصد و 14 درصد بود (.(P>0.05 مرگ و میر در بین بیماران با و بدون تاکی کاردی سینوسی به ترتیب 15 درصد و 5 درصد بود ((P<0.05.نتیجه گیری: مرگ ومیر کوتاه مدت یک ماهه سکته حاد قلبی (بالا رفتن قطعهST ) با تاکی کاردی سینوسی، تاکی کاردی دهلیزی و آریتمی های فوق بطنی متعدد همزمان شیوع بیشتری دارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

آمار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، شایعترین علت مرگ و میر بالغین در ایران را بیماریهای عروق کرونر دانسته است. در این میان انفارکتوس حاد میوکارد به علت میزان مرگ و میر بالا، اشتغال تخت های بیمارستانی و از کارافتادگی نسبی در مبتلایان مورد توجه خاص قرار می گیرد. پی بردن به عوارض، درمان صحیح و بجا از اهمیت خاصی برخوردار است.تمام بیماران بستری در CCU بیمارستان دکتر شریعتی و خورشید در سال 1375 بررسی و بیمارانی که دچار تاکی اریتمی فوق بطنی به دنبال انفارکتوس حاد میوکارد شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند (50=N). میانگین سنی بیماران 62.4 سال بوده و بیشترین میزان بروز تاکی اریتمی بطنی بعد از انفارکتوس حاد میوکارد در دهه هفتم زندگی دیده شد. Anterior wall.MI (50 درصد)،(Atrial Fibrilation) AF (76 درصد)، Atrial Flutter (10 درصد) و PSVT (14 درصد) بود.در مقایسهLeft Ventricular Ejection Fraction (LVEF)  بین بیماران با عارضه تاکی اریتمی فوق بطنی و بدون آن به طور مشخصی EF در این گونه بیماران پایین تر از گروه بدون این عارضه بود.بنابراین، می توان نارسایی بطن چپ را یک عامل مهم در بروز تاکی اریتمی فوق بطنی در جریان انفارکتوس حاد میوکار قلمداد کرد و از آنجا که در درمان موفق تاکی اریتمی حاد فوق بطنی بهترین اقدام رفع عامل زمینه ای می باشد، با درمان دارویی و یا Revascularization عملکرد بطن چپ بیمار به عنوان روش درمانی پیشنهاد می گردد.

سابقه و هدف: تاکنون مطالعات متعددی به اثرات محافظت کنندگی قلبی و عروقی عصاره برگ زیتون اشاره کرده اند. اما هیچ کدام به اثرات آنتی آریتمیک آن در مدل های in vivo حیوانی اشاره نکرده اند. در این مطالعه هدف بررسی اثرات عصاره خوراکی برگ زیتون و تاثیر مدت زمان تجویز آن بر آریتمی های ناشی از ایسکمی موضعی در قلب رت بی هوش بوده است.مواد و روش ها: در این مطالعه 48 سر رت به 6 گروه 8 تایی تقسیم شدند. به جزء گروه اول (گروه کنترل) تمام دیگر گروه ها به ترتیب به مدت 1، 3، 7، 14 و 28 روز یک دوز عصاره برگ زیتون (200 mg/kg) به صورت گاواژ دریافت کردند. سپس تحت بی هوشی عمومی و حمایت تنفسی مصنوعی، شریان قدامی چپ قلبشان به مدت 30 دقیقه مسدود شد. قبل از ایجاد ایسکمی و حین ایسکمی فشارخون به طور مستقیم و نوار الکتروکاردیوگرام (ECG) مانیتور شد.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که شدت بروز آریتمی ها شامل تعداد ضربانات زودرس بطنی (VEBs)، درصد بروز تاکی کاردی بطنی (VT) و فیبریلاسیون بطنی (VF) در گروه هایی که حداقل به مدت 14 روز عصاره دریافت کرده بودند به طور معنی داری کاهش یافت و در زمان های کوتاه تر تفاوت معنی داری نسبت به گروه کنترل نداشت. همچنین تعداد و مدت زمان VT و VF نیز تنها در دو گروه آخر به ویژه گروه 28 روزه تفاوت معنی داری نشان داده است.استنتاج: در مجموع نتایج این مطالعه نشان می دهند که مصرف دوزی از عصاره برگ زیتون که تاثیر معنی داری بر فشارخون طبیعی حیوانات نداشته است در صورتی می تواند باعث محافظت قلبی گردد که بیش از 7 روز مداوم مصرف گردد. از این رو نیاز به مطالعات بیشتری برای بررسی اثرات دوزهای مختلف و مدت زمان آنها و همچنین مکانیسم های اثری آن است.

مقدمه و هدف: بررسی ارتباط کمبود منیزیوم سرم و بروز تاکی آریتمی های بطنی در بیماران مبتلا به سکته قلبی حاد.مواد و روش کار: یک مطالعه مورد- شاهدی در طی یکسال روی 200 بیمار مبتلا به سکته قلبی حاد (100 بیمار دارای تاکی آریتمی بطنی و 100 بیمار دیگر بدون تاکی آریتمی بطنی) بستری در بخش مراقبتهای ویژه قلبی بیمارستان خاتم الانبیا زاهدان انجام شد. برای تمام بیماران فوق منیزیوم سرم در دو نوبت به فاصله 12 ساعت از هم اندازه گیری شد و کلیه بیماران در طی 24 ساعت اول بعد از سکته قلبی حاد مانیتورینگ قلبی می شدند. هدف اصلی مطالعه بررسی بروز تاکی آریتمی های بطنی و ارتباط آن با هیپومنیزیمی بود.یافته ها: در 100 بیمار مبتلا به سکته قلبی حاد با تاکی آریتمی بطنی میانگین سنی (P=0.36) 57.2±12.9 و منیزیوم سرم نوبت اول (P=0.051) 1.9±0.46 و منیزیوم سرم نوبت دوم (P=0.003) 2±0.32 بود. 55% این گروه بیماران مذکر بودند که از این تعداد بیماران براساس منیزیوم سرم نوبت اول 39 بیمار دارای هایپومنیزیمی OR=2.4 (حدود اطمینان 1.2=%95 تا 4.8) و بر اساس منیزیوم سرم نوبت دوم 36 بیمار دارای هایپومنیزیمی بودند OR=10.7 (حدود اطمینان 3.9=%95 تا 100 .(36.4 بیمار بدون تاکی آریتمی دارای میانگین سنی (P=0.36) 58.9±12.3 و منیزیوم سرم نوبت اول (P=0.051) 2±0.28 و نوبت دوم (P=0.003) 2.1±0.18 بودند. 45% بیماران این گروه مذکر بودند و در این گروه بر اساس منیزیوم سرم نوبت اول 21 بیمار دارای هایپومنیزیمی و بر اساس منیزیوم سرم نوبت دوم تنها 5 بیمار دارای هایپومنیزیمی بودند.نتیجه گیری: در بررسی های فوق مشخص گردید که هایپومنیزیمی بر اساس منیزیوم سرم نوبت اول ریسک بروز تاکی آریتمی بطنی را تا 2.4 برابر و بر اساس منیزیوم سرم نوبت دوم حتی تا 10.7 برابر افزایش می دهد. لذا هایپومنیزیمی را می توان یکی از علل مهم مساعد کننده بروز عارضه اختلالات آریتمی بطنی بعد از سکته قلبی حاد در نظر گرفت و لذا تشخیص زودرس آن و درمان بموقع آن از عوارض و مرگ و میر بیماران مبتلا به سکته قلبی حاد می کاهد لذا توصیه می گردد در هر بیمار مبتلا به سکته قلبی حاد منیزیوم سرم در بدو بستری اندازه گیری شود تا در صورت وجود هایپومنیزیمی درمان لازم شروع گردد.

مقدمه: هدف مطالعه حاضر تعیین نقش محافظتی سیکلوسپورین بر روی مدل شبیه سازی شده آریتمی چرخشی گرهی (AVNRT) با استفاده از ثبت پتانسیل خارج سلولی میدانی گره دهلیزی-بطنی جداشده خرگوش می باشد.روش ها: این مطالعه در مدل گره دهلیزی – بطنی جدا شده خرگوشهای نر نژاد نیوزیلندی (2.5-1.5 کیلوگرم) با پرفیوژن دوگانه در یک گروه انجام شد (n=7). پروتکل های پایه و وابسته به سرعت (ریکاوری، تسهیل، خستگی) و تعیین آستانه آریتمی (ایندکس تحریک پذیری) و درصد شکاف  (Gap)جهت ارزیابی خواص الکتروفیزیولوژیک گره دهلیزی – بطنی اجرا شدند. تمامی پروتکل های تحریکی در مرحله کنترل و همچنین در حضور غلظت های مختلف تراکمی سیکلوسپورین (10-0.5 میکرومولار) تکرار شدند. تمام نتایج به صورت میانگین ± خطای استاندارد نشان داده شده است.یافته ها: سیکلوسپورین در 10 میکرومولار دوره تحریک ناپذیری موثر گره را از 114.3±7.9 به 142±7.3 میلی ثانیه و در غلظت های 5 و 10 میکرومولار دوره تحریک ناپذیری کارکردی را از 162±3.3 به 178.6±5 میلی ثانیه رسانید و همچنین سبب افزایش زمان ونکباخ گردید. غلظت های مختلف سیکلوسپورین خستگی را افزایش داد و در 10 میکرومولار به سطح معنی داری رسید. درصد شکاف 82%، %16.6 و 20% به ترتیب در کنترل، 5 و 10 میکرومولار محاسبه شد.نتیجه گیری: بلاک MPTP توسط سیکلوسپورین سبب مهار خواص پایه و وابسته به سرعت گره دهلیزی بطنی شده و توسط افزایش آستانه آریتمی می تواند به عنوان یک داروی ضد آریتمی گرهی (AVNRT) مطرح شود.

سابقه و هدف: مطالعات گذشته بیانگر اثرات مستقیم و غیرمستقیم استاتین ها در تاثیر بر روی آریتمی های فوق بطنی و بطنی بوده است. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر سیمواستاتین در خواص وابسته به سرعت گره و مشخص نمودن اثرات سیمواستاتین در ارتباط با دیگر خواص پایه هدایتی و تحریک ناپذیری گرهی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه از مدل گره دهلیزی بطنی جدا شده پرفیوز 8 خرگوش استفاده شد. تحریک ناپذیری گرهی (موثر و کارکردی) و پروتکل های وابسته به سرعت (ریکاوری و خستگی، تسهیل) جهت ارزیابی خواص الکتروفیزیولوژیک گره دهلیزی بطنی استفاده شدند. پروتکل های تحریکی در طی فاز کنترل و همچنین در حضور غلظت های مختلف سیمواستاتین به کاربرده شدند.یافته ها: سیمواستاتین در غلظت های 0.5 تا 10 میکرومولار در لیتر دوره تحریک ناپذیری کارکردی و موثر گره را به صورت معنی داری طولانی کرد و سبب افزایش زمان ونکباخ گردید. آستانه آریتمی توسط سیمواستاتین در غلظت های بالا (3 و 10 میکرو مولار) افزایش پیدا کرد. غلظت های مختلف سیمواستاتین سبب افزایش خستگی شد که تنها در غلظت 30 میکرو مولار معنی دار بود.استنتاج: سیمواستاتین ازطریق افزایش آستانه آریتمی و طولانی شدن دوره تحریک ناپذیری کارکردی و موثر پتانسیل اثرات ضد آریتمی های چرخشی گرهای را دارد.

مقدمه: استاتین ها می توانند با مکانیزم های مختلفی وقوع آریتمی بطنی و فوق بطنی را کاهش دهند. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثرات محافظتی مستقیم سیمواستاتین در تغییر هدایت پنهان و ناحیه پنهان در مدل شبیه سازی شده فیبریلاسیون دهلیزی در گره دهلیزی بطنی جدا شده خرگوش می باشد.روش ها: خرگوشهای نیوزلندی نر (1.5 تا 2 کیلوگرم) در تمامی آزمایشات استفاده شدند. پروتکل های تحریکی (ریکاوری، ناحیه پنهان و فیبریلاسیون دهلیزی) جهت مطالعه خواص الکترو فیزیولوژیک گره دهلیزی بطنی در یک گروه بکار برده شدند (N=8). پروتکل های تحریکی در حضور و عدم حضور غلظتهای مختلف داروی سیمواستاتین (0.5-10 میکرو مولار در لیتر) تکرار گردیدند. نتایج به صورت میانگین ± خطای استاندارد گزارش شده است.یافته ها: سیمواستاتین مهار قابل توجهی در خواص پایه گره ایجاد کرد،افزایش معنی دار در نمایه ونکباخ از 138.7±5.6 به 182.1±6.9 میلی ثانیه و زمان تحریک ناپذیری کارکردی از 151.7±5.9 به 182.1±6.1 میلی ثانیه در غلظت 10 میکرو مولار در لیتر اندازه گیری شد (P<0.05). سیمواستاتین در غلظتهای 3 و 10 میکرومولار سبب طولانی شدن فاصله بین دو انقباض متوالی بطن ها و افزایش ضربانات پنهان شد. ناحیه پنهان در غلظتهای 1و 3 و 10 میکرومولار در لیتر افزایش معنی داری پیدا کرد.نتیجه گیری: این مطالعه اثرات محافظتی سیمواستاتین درطولانی کردن ضربانات بطنی در طی فیبریلاسیون دهلیزی را نشان میدهد. اثرات سیمواستاتین در افزایش زمان تحریک ناپذیری گره ای و ناحیه پنهان، مکانیسم احتمالی آنتی آریتمیک این دارو می باشد.